De uu77 moet flink bezuinigen, zo ook onze faculteit. Een groot gedeelte van de bezuinigingen zal gerealiseerd worden door besparingen op bedrijfsvoering. Ik vind het terecht dat we om te beginnen kijken naar bezuinigingsmogelijkheden op bedrijfsvoering en daarmee Onderwijs en Onderzoek zo veel mogelijk proberen te ontzien. Maar ik maak me ook zorgen.
Want ja, er is echt nog meer efficiency mogelijk als we processen verder uniformeren en digitaliseren en we onze systemen slimmer inrichten zodat we beter ondersteund worden. Als ik bijvoorbeeld kijk naar een systeem als BASS, zie ik dat collega’s veel werk hebben aan het handmatig maken van allerlei rapportages en managementinformatie, en dat zij zelf overzichten bijhouden in schaduw-administraties. En dan heb ik het nog niet eens over de workarounds die we nodig hebben om de workflow behapbaar te maken. Dat zou slimmer ingericht kunnen worden, zodat onze werkprocessen minder tijd en geld kosten. Maar… de kost gaat voor de baat uit, er zullen eerst flinke investeringen nodig zijn om de uu77 ook wat digitalisering betreft de 21e eeuw in te helpen.
En juist daar zit mijn zorg. We hebben de tijd niet, er zijn per direct bezuinigingen nodig. We kunnen niet wachten tot er betere systemen zijn uitgerold, waardoor we het werk in de toekomst met minder mensen kunnen doen. Alle uitdagingen die op ons afkomen en de hoeveelheid doelstellingen die we proberen te realiseren zorgen voor veel extra werkdruk. Want: nog meer afstemming, coördinatie, overleg, stukken, e-mails en ga zo maar door. Niet ‘to make this about me’, maar ik merk dat mijn grens wel bereikt is.
De uitdaging voor de komende periode wordt dus om de dienstverlening vanuit bedrijfsvoering te versoberen. Maar hoe ziet het eruit als we minder diensten leveren? Ik ben bang dat op een aantal plekken de toch al minimaal ingerichte ondersteuning onder het minimum gaat zakken. En ik zie een groot risico; we gaan proberen dezelfde diensten te leveren met op termijn minder mensen en middelen. En dat gaat niet.
Waar gaan we ‘nee’ tegen zeggen? Dat wordt nog knap lastig, ben ik bang. We zijn namelijk niet zo goed in nee zeggen, mijzelf incluis. En dan nog iets; je kunt wel nee zeggen, maar die nee moet ook geaccepteerd worden. Iets waar ik ook nog een flinke uitdaging zie. Zeg maar eens 'nee' tegen een collega. Is het mogelijk om daar begrip voor te krijgen? Ik stel de vraag hardop, want ik vermoed dat dit thema voor meer mensen speelt. Dus laten we de komende periode een beetje extra op elkaar letten. En laten we het meer normaal maken dat 'nee' ook een antwoord is.
